జై వీర జవాన్

జై వీర జవాన్
ముకులించిన కోట్ల జోతలు
వదలలేని కన్నీటి వీడ్కోలు
కదనరంగంలో ఫణంగా పెట్టిన
ప్రాణం విలువను చేప్పకనే చెబుతున్నాయి,
ఉరితాడు
రైలుపట్టాలు
పురుగుమందులు
నరికివేతలు
కాల్పుల చిట్టాలు
ఇవికావు చావంటే!
మరణంకూడా మనసున్నదే,
చనిపోయినమరుసటి క్షణం నుండీ ఉదయించే నీ ఙ్ఞాపకాలనే అది ప్రేమిస్తుంది,
ప్రేమించామనీ
వంచించబడ్డామనీ
తెగనరికామనీ
తెగించలేకపోయామనీ
కుళ్ళిపోతూ
కుమిలిపోతూ
భయపెడుతూ
భాదపడుతూ
కాష్టం వైపు నడిస్తే
నీ ఆత్మకూడా వెంట రాదు.
నమ్మిన వంచకాలు
నమ్మని నిజాలూ
ఆశించిన ధామలూ
అనుభవించని శవాలూ
ఇవికాదు...మన చావుకు కారణాలు!!!
ఏ సంబంధం వుందని..ఉన్నిక్రిష్ణన్ తెగించాడు?
నువ్వేమవుతావని..సాలస్కర్ సాగిపోయాడు?
నా ఒక్కడితో ఏమవుతుందనుకుంటే???
వందకోట్ల మనల్ని రక్షిస్తున్న
జవానులు ఎంతమందుంటారు?
లోపల నీ ఆనందం కోసం
బయట..తమ గుండెకాయల్ని పేర్చి
కాపుకాస్తున్న ఆ త్యాగాలకు
మనమందిస్తున్నదేంటి?
చావంటీ అందరికీ ఒకటే..
మనిషికీ
ముష్కరులకీ
మరి..చచ్చాక..
బ్రతుకింకా ఉండేది ఎవరికీ?
మనకోసం మరణించిన
వీరులకి నివాళులివ్వాలంటే..
మన చావుకూ పవిత్రత వుండే..
జీవితాల్ని ప్రేమిద్దాం,
మన ప్రేమే వారికి దన్నుగా
దేశమాత సన్నిధిలో తరిద్దాం.

మన ముంబాయి కోసం .

మన ముంబాయి కోసం .

ఒరేయ్..
వస్తున్నా రా..
మా రక్తాన్ని గడ్డకట్టించి
సంకల్పంతో ఆయుధాలు చేసి నా ఇంటిని మసిచేస్తున్న
నీ చేతులను తెగనరకడానికి,
ఎవడబ్బసొమ్మనుకున్నావ్ నా దేశాన్ని,
ఏ అబ్బా లేని బ్రతుకెందుకు ఈడుస్తున్నావ్?
అమ్మ చనుబాలకీ విషం కలిపే
మానవత్వపు నపుంసకత్వాన్ని ఏం చేసుకుంటావ్?
నీలాంటి బ్రతుకులు బ్రతకాలంటే..
ఎప్పుడో..ప్రపంచాన్ని శాసించే వాళ్ళం,
మా నవ్వులపై నిప్పులు వేస్తే
మీ రక్తంలోకి లావాను దొర్లించేస్తం!
బాంబులకు భయపడి
భిభత్సాలకు నక్కి
దాక్కున్నామనుకోవద్దు,
మహాత్ముని మాటకోసమే..
మమతల్ని మన్నించికొంటున్నాం,
పందుల్లా చొరబడుతూ
పదుల్లో వున్న దేశద్రోహులను చూస్తూ...
ఇదే భారతమనుకోకు,
ప్రజాస్వామ్యం విలువలు సర్దామంటే..
మీ నరాల చివరి అంచు వరకూ
ఖైమా కొట్టేస్తాం.
మరో ప్రపంచానికి కూడా
మీ బూడిదను అందకుండా చేస్తాం.

శ్రీ అరుణం
విశాఖపట్నం.

ప్రేమగమనం

చాలా వరకూ ప్రేమల్లో వస్తున్న సమస్యల్లా..మనం ప్రేమిస్తున్న స్థాయిలో అది అందుకుంటున్న వ్యక్తి వున్నారా?అనే సందేహం. చాలా ప్రేమబంధాలలో హృదయం పై నిమురుతున్న చేతులు గుండెలతో మాట్లాడుతున్నాయా? లేక డబ్బులు వెతుకుతున్నాయా? అనేది అర్ధంచేసుకునే లోపునే....ముగింపు తొందరపెడుతుంది.ఈ ద్వంధ్వవైఖరి మన ఆలోచనల నుండి తొలగి పోవాలి.అందుకు ఒకటే మార్గం.అది నమ్మకం.ఎటువంటి ఇగోలూ లేని స్వచ్చమైన దగ్గరితనం మన మద్యన వున్నప్పుడు.. మరో భావం మనమధ్యన చేరదు. అది గెలుపు లోనైనా,ఓటమిలోనైనా.
అదే ఈ ప్రేమ గమనం.

ఉచ్చ్వాసం ఉనికిని చేరాలంటే
ఉధ్విగ్న గమనాలలో
ఊపిరి పయనమవాల్సిందే ,
శిఖరపు అంచుల ఆవిష్కరణకై..
లోతుల అంతచ్చేదన జరగాలి.
తాత్వికత తత్వంలో కంటే
ఆత్మను నమ్ముకోవాలి,
రెండుమనసుల వివాహవేధిక
నమ్మకం పునాదులతో కట్టబడుతుంది,
అందాన్ని నమ్ముకొని అక్షరాల్ని మలుచుకొంటే..
అభిమానం, అనుమానంఒకే రూపంలో ఇమిడిపోతాయి,
నమ్మకం వేళ్ళు ఆత్మలో మొలిచాయా?
దాన్నెప్పుడూ పెకిళించకు
అగ్నికీలలముందు.........
దూదిపింజతో చేసే సాహసం అది!
రోదించిన మనసుకు సమాధానం...
తెగిపడే భౌతికాలదైతే
సృష్టించిన కారకుడే ఎప్పుడో..
ఆత్మహత్య చేసుకొనేవాడు,
ప్రాణంతీయాలంటే..పావలా కత్తి చాలు,
పాశం నిన్ను కౌగిళించాలంటే..
ఎన్ని కోట్ల అణువులు కదలాలో..మీ రెండురక్తాల్లో....!


శ్రీఅరుణం,
విశాఖపట్నం.

ప్రసవ వేదం

సృష్టిలో గొప్పది అమ్మతనం .తన ప్రాణాన్నే పంచి మనకు జీవితాన్ని ప్రసాదించే ఆ ప్రసవవేదన మనకు వేదంతో సమానం.ఆ అనుభవాన్ని చుసిన కన్నులు లిఖించుకున్న కవనం ఈ ప్రసవ వేదం.


అమ్మ ఊపిరికి అడ్డం పడుతూ
అనంతానికి అర్ధం చూపెడుతూ..
త్యాగాన్ని చీల్చుకువచ్చే తుది ప్రణవనాదం..
జీవనసంగీతంలో..అత్యుత్తమరాగం,

చిన్ని పొట్టలో ఆకలి కొత్తగా పుడుతుంటే
ఆకృతీకరించిన ఆత్మచలనంలా..
ఉద్దీపిస్తున్న ఏడుపు
ఎన్ని గమకాలను తాకుతుందో?

బుడిబుడి అడుగులతో
భూమిపై పడుతున్న దర్ఫం
ఆక్రమించబోయే సాధననిఎత్తిచూపుతున్నట్లుంది.
కల్మషం అర్ధం తెలియని బోసినవ్వు..
పాదరసపు వరదలా
హృదయపు ఇరుకులలోంచీ ప్రవాహిస్తుంది,

ఎన్ని ఆవరణలు బ్రధ్ధలవుతున్నా
మరెన్ని అవతారాలు అంతరిస్తున్నామానవుడు ఫరిడవిల్లుతున్నాడంటే..
పరిమళిస్తున్న అమ్మతనంమనకందిస్తున్న రక్తబందానికే.
శ్రీఅరుణం,
విశాఖపట్నం.