అశోకచక్రం

ఆర్ధిక మాధ్యం ,తీవ్రవాదం వంటి సమస్యలతో సతమవుతున్న మనలో..ఏదో అసహనం కట్టలు తెంచుకుంటుంది.ఆ భావనలో మనసు కోరుకుంటున్న పరిష్కారం ఒక్కోసారి హద్దులుకూడా దాటుతుంది. ఈ దారిలో శాంతి సహనం కాస్త పక్కన పెట్టాలన్న ప్రశ్నలూ...మొదలవుతున్నాయి. కానీ అపురూపమైన వారసత్వాన్ని సంపదగా కలిగిన భారత భూమి కోరుకునేది...శాంతియుత సహగమనమే. అది మన తర్వాతతరం వారికి ఆస్తిగా ఇవ్వాల్సిన భాద్యత మనందరిదీ అని నమ్ముతూ...ఈ అశోకచక్రం కవిత.

నా దేశపు వీధిబడిలోకి
మళ్ళీ వచ్చేసింది జెండాపండగ,
వృధ్ధాప్యం దరిచేరిన ఊపిరిలా..
జెండాకర్ర వొణికిపోతుంది!
మూడురంగులనూ ముచ్చటగా నింపారు
శాంతిచక్రాన్ని మాత్రం ఎక్కడనో వొదిలేశారు..
ఏమయిందంటూ..వెతుకుతూ వెళ్ళాను,
వీధిమలుపులోనున్న చెత్తకుండీనిండా
తగలబడుతున్నాయి....
రాత్రిముగిసిన మతఘర్షనల్లో ముగిసిన
జీవితాల కాష్టాలు!!!
ఆ కుళ్ళు భరించలేక మరో మలుపు తిరిగాను,
గరిక పిలిచింది
గ్రామం ఇటుందని..
ఆశలగాలితెరలు ఊతమిస్తుంటే
పొలాలు చేతులు చాపి దారిచూపుతున్నాయి,
ఏముందక్కడా?
బంధాలు పూరి గుడెశెచూరులో చిక్కుపడిపోయాయి..
తాత కాల్చి వదిలేసిన చుట్టముక్కలా..,
ఎక్కడంతా లెక్కలు తారుమారయ్యాయి
ఇప్పుడిక్కడ ఏ విత్తనం వేసినా పండేది విషమే!
ఏ అంతచ్చేధనతో...
అసలు అశోకచక్రం ఎందుకు? శాంతి ఎక్కడుంది మనకూ?..
అనుకుంటూ వెనుదిరగబోయాను..,
నా సణుగుడు వినిపించిందేమో...
ఒక లేత గుండె స్ఫంధించింది
ఆగమని సైగచేస్తూ...
భుజం పైనున్న తన బడిబస్తాను దించి
తెల్లని కాగితాన్ని బరబరా చింపి
ఆ కమ్మని హౄదయపు రంగుల పెన్సిళ్ళతో
లేతనైన ఆశల మునివ్రేళ్ళతో గీసిచ్చింది,
అశోకచక్రాన్ని....
అంకుల్! మాకోసం ఇది అంటించండని.