నమ్మిన ప్రేమ నన్ను వంచించిందన్న బాదతో గడిపిన నాకు..నన్ను నేను తిరిగి పునర్నిర్మించుకోవాల్సిన అవసరం ఏర్పడిందనిపించింది.ఆ బాధతో కోపం,ఆవేదన,ఉక్రోషం,కసి లాంటి అనేక భావాలు నన్ను చుట్టుముట్టాయి. అంతలోనే నన్ను నేను గుర్తుకు తెచ్చుకోవాల్సిన ఆవస్యకత నా ముందున్న వాస్తవజీవితం చూపెట్టింది. అందుకి నేను ఆశ్రయించింది కేవలం పది నిముషాల ఆలొచన.అదే ఇలా కవితా రూపం దాల్చింది.
జన్మ, గుండె, మెదడు
ఇవిమూడూ మనిషికి దేముడిచ్చిన వరాలు.
జన్మకెప్పుడూ జవాబుంటుంది,
నీ కోసం ఉన్నానంటూ వెతికే మరో జన్మ తోడుంటుంది,
అందుకే అంతలా వేళ్ళూనుకుంటుంది.
గుండెకెప్పుడూ ప్రశ్నలే?
అక్కున చేర్చుకునే దగ్గరకోసం.. నిరంతరం గాలింపులే!
ఆ నిర్వేదంలో నిరర్దకభావాలను నిజాలుగా ఆస్వాదిస్తే ,
అస్థిత్వం అద్దకమే లేని ప్లాస్టిక్ ముద్దవుతుంది.
ఏ రక్తమూ..తనలోన ఇంకని అడ్డుగోడవుతుంది.
అప్పుడే మెదడు పనిచేయాలి,
ఙ్ఞాపకాల నర్తనని ఆపాదమస్తకం సవరించాలి.
హృదయపుపాత్రలో నిండిన
కన్నిటిని నవీన ధాతువుతో నియంత్రించి ..
నువ్వు అనే పరీక్షకు నిన్ను మళ్ళీ సిద్దం చేయాలి.
అక్కడే..నీకు దేవుడు కాండాక్ట్ సర్టిఫికెటిస్తాడు,
నీ గెలుపును చూసి..
తనూ సృష్టికి ..అర్హుడినేనని
తనకుతాను నిట్టూరుస్తాడు.
మీ
శ్రీ అరుణం .
Posts
