నా ఫ్రెండ్ ఒకడు రాసుకున్నది చూడండి.
వాడికి పసితనంలోనే తండ్రి పోయాడు. పేదరికం. బంధువులెవ్వరూ దగ్గరకు తీయని స్థితి. అమ్మ అడ్డమైన కాళ్ళు పట్టుకొని స్వీపర్ గా జాబ్ సంపాధించుకుంది. ఇంటిలో వాడిది ఒంటరి బ్రతుకే. కనీసం అన్నం తినటానికి కూడా అమ్మ తోడులేని మధ్యాన్నాలెన్నో. రాత్రికి నిద్రమత్తులో అమ్మ తినిపించిన అన్నం రుచి పూర్తిగా తీరేదే కాదు. అలాంటి జీవితంలో దాపరికం లేని తోడు దొరకటమే వాడికన్నీ. అలా పదవ తరగతి పాసయ్యి, ఒక కంప్యూటర్ కేంద్రం లో పనికి కుదిరాడు. అక్కడ పెరిగిన పరిచయాలను వాడు ఎలా రాసుకున్నాడో చూడండి.
మొత్తం ప్రేమించిన అమ్మాయిలు = 70మంది.
వారి అవసరాలకి నన్ను ఉపయోగించుకొనేవారు = 40మంది [అనగా.. వీళ్ళకి నేను ఖర్చుపెట్టేంతవరకూ నాతో వుంటారు. కనుక వీళ్ళని వదిలించుకోవటం తేలికే ].
నా అవసరాలకి పనికొచ్చేవారు = 10 మంది. [ అనగా నాకు కావలినప్పుడు నా అవసరాలు తీర్చటానీకీ ముందుకొస్తారు. కనుక వీళ్ళు నాకు పెట్టుబడిలాంటి వాళ్ళు. వీరిని కాపాడుకోవాలి]
మరో 10 మంది కేవల టైం పాస్ రకాలు. [ అంటే సినిమాలకీ, తింటానికీ వచ్చేవారు]
మిగిలిన వారిలో అయిదుగురు = పెళ్ళైన వారుకనుక, వారి గురించి పెద్దగా నావైపునుండి ఆలోచనలుండకూడదు]
ఇక చివరి అయిదుగురూ మాత్రం నన్ను ప్రాణంగా చూసుకొనేవారు. నా అమ్మా,నాన్నల వలన దూరమైనది వారిదగ్గరే దొరుకుతుందికనుక, ఎంత కష్టమైనా వారిని జాగ్రత్తగా కాపాడుకోవాలి.]
ఇలాంటి అనేక జీవితాల అనుభవలసారంతో october మొదటి వారంలో విడుదలవుతున్న నా పుస్తకం ఫ్యాక్ట్స్ ఆఫ్ ఇన్నర్ సెల్ఫ్ లో చదవండి.
శ్రీఅరుణం