Saturday, January 9, 2010

ఒకే ఒక్కసారి

మనలో చాలామందిమి నేను ఎంత ప్రేమించినా అవతలివాళ్లు నన్ను దూరం చేసుకుంటున్నారని భాద పడుతుంటారు.కాని నిజమైన ప్రేమే మనలో ఒకసారి మొదలైందంటే...శూన్యంలోనూ ఆనందాన్ని అనుభవించగల మనసు మన సొంతం అవుతుంది.అటువంటప్పుడు మన ప్రేమని పొందలేకపోవటం వారి దురదౄష్టం . ఆ అద్భుతమైన ప్రణయానందం మనల్ని ఎప్పటికీ హాయిగానే వుంచుతుంది.ఆ విషయాన్ని నా అనుభవం ద్వారా నేను పొందిన క్షణాలను మీ ముందు వుంచుతున్నను ఇలా... [ఆంధ్ర భుమిలొ ప్రచురితమయింది]


ఒక్క చూపురా కన్నా
కనగానే అమ్మ చూస్తుందే....అలా,
ఒక్క నవ్వురా బుజ్జీ
నేనంతా నీదే కదరా అన్నప్పుడు నవ్వుతావే...అలా,
ఒక్క స్పర్శరా తల్లీ
నా భుజంపై సేదతీరినప్పుడు..
నీ తల వెంట్రుక ఎగిరి నన్ను తాకు తుందే...అలా,
ఒక్క ఉత్తరం రా బంగారం
ప్రేమతో నీ చేతివ్రేళ్లు నా గుండెలపై రాస్తాయే...అలా,
ఒక్క ముద్దురా ప్రియా
కనురెప్పలు చివరిసారి మూతలు పడుతున్నప్పుడు
ఆర్తి తీరని మెహం వుంటుందే...అలా,
ఒక్క జీవితం రా ప్రేమా
నిన్ను హత్తుకొని నా హృదయం అలాగే ప్రణమిళ్లేంత వరకూ.


atididevobhava

closest heart





నీ అడుగులలో నా ఙ్ఞాపకాలు.

వీక్లీ నవల 2009 జనవరి 1 నుండి

ఇక్కడే మొదలవుతుంది


Blog Archive

naa gurenchi meethoo

My photo
visakhapatnam, hindu andhrapradesh, India
srinivasa,saritha,sahitya,srisaran this is my world. in my pen name sri is me,arunam is my heart.