తప్పెవరిది???

శివా....
నిన్ను దర్శించాలని నిప్పులను తొక్కినవారిని
నీళ్ళతో వధించావా?
నీకోసం కాళ్ళునరుక్కున్నవారికి 
కన్నీళ్ళే మిగిల్చావా?
నువ్వు నిలిచావని వెతుకుతూ వచ్చిన అభాగ్యులను
హారతిపళ్ళెంలో పడవేశావా?
ఇవన్నీ నువ్వే చేశావా?
శివా అంటే మంగళం కదా? మరెందుకింత అమంగళం జరిగింది?
నీకోసం నిద్రను మానుకున్న వారు...మెలకువలేని నిద్రలోకి ఎలా జారిపోయారు?
ఇలాంటి ప్రశ్నలతో అన్వేషిస్తున్న నాకు గంగమ్మ ఎదురైంది కలలో,
చిరుకోపంతో వెళ్ళిపోతున్న నన్ను ఆపింది చెయ్యిపట్టుకొని..
"శివున్ని చూడాలంటే నిన్ను నువ్వు చూసుకొంటే చాలదా?
ఆ స్వామిని వెతకాలని అంతదూరం అవసరమా?" అంటూ ప్రశ్నిస్తే..
అయోమయంగా చూస్తున్న నన్ను ఆ తల్లి మళ్ళీ తనే సమాధానమై ...
"పచ్చని ఆయన దారిని మీ రహదారుల కోసం నాశనం చేయటమెందుకు?
విశాలమైన నా దారిని వ్యాపారం చేయటమెందుకు?
దేవున్ని చూడాలంటే..ఆ దారిలో కష్టాన్ని భరించిరావాలి,
ధుర్గంధమైన మీతప్పులతో ఆ స్వామి సన్నిధికోసం మలినం చేయక్కరలేదు,
ఇప్పటికైనా నమ్మండి...
ప్రకృతే పరమాత్మ...
దానిని కాపాడటమే నీకు స్వర్గపుదారి...
అందుకే మునులు తరాలుగా ఆ ప్రకృతి ఒడిలో పరమాత్మను సేవించారు.
మీరూ మునులు కావాలంటే మా దగ్గరకు రావక్కరలేదు
మీరున్న చోటునే పచ్చదనంతో నింపండి...హిమాలయాలు మీ ఇంటిముందుకే నడచి వస్తాయి". 

శ్రీఅరుణం 
    

ఆశలు

నిప్పుకణికలోంచి చిట్లుతున్న
ఆశలు కొన్ని...
నిజాలని నిర్లక్షం చేస్తూనేవున్నాయి,

గొంతులు పూడుకుపోయిన ఆ నిశీధిలో..
అస్థిత్వం లేని నిర్ణయాలు
తలలు వంచుకుంటున్నాయి,

కల్మషపు కార్చిచ్చు కౌగిలిస్తుంటే..
మూలం తెలుసుకోకుండానే
సముద్రాలు తిరగబడుతున్నాయి,

వంచించిన బందం ముంగిట
ప్రాణమే ప్రార్ధించినా ఫలితం శూన్యం,

మేకప్పులు మార్చుకోవటం మార్పంటూ విరగబడితే..
లోతులలో నిండిన సంస్కృతి చాయలు
బూడిదకుప్పల్ని సృష్టిస్తుంటాయి,

కన్నుకు కన్నే వివేకమైతే..
కాలలెప్పుడో గుడ్డివైపోతాయి
డబ్బుల కట్టలు దొరికినప్పుడల్లా
దిష్టిబొమ్మలు నీపంచన నర్తిస్తాయి,

ఆ దారులవెంట సహగమనాలు జరిగినా
హృదయపుకోవెల్లో స్మశానం జన్మిస్తుంది,
నీ పాదాలను కడిగే కన్నీరే...
చేతబడిలా వికటాట్టహాసం చేస్తుంది.

శ్రిఅరుణం