ఎదురుచూపు...
ప్రాణం పోస్తున్న చల్లనిగాలి స్పర్శే..
నా పక్కన నువ్వున్నావంటుంది.
నీ మౌనంతో జడత్వాన్ని నింపుకున్న రోజులన్నీ
నాకు రుతువులు లేని కాలమే.
నువ్వంతా నాదే కదరా అంటూ
అల్లుకుపోయే నీ తపనని
నా హృదయపువనంలో ఎప్పుడో నాటుకున్నాను.
అమ్మకొచ్చే కోపంలా
నన్ను విదిల్చికొట్టే నీ విరహపు బాధని చూసి
మురిసిపోతూ మళ్ళీ నీ గుండెలో కుచించుకుపోతాను.
మన కలయికకోసం నీ స్వరతంత్రి ఎన్నోసార్లు
నా గుండెకాయపక్కనే పచార్లు కొట్టడం చేసాను.
ఎందుకో దేవుడు
మన రెండు ఆశల మధ్యనా లోయల్ని సృష్టిచాడు???
వాటిలోకి దూకి కలుద్దామంటే
మన మనసులు పాషాణాలు కావే.
అలాంటివయితే.. ఇంత ప్రేమెలా పుడుతుందీ?
అందుకే ఆశల చుక్కానీ తగిలించుకొని
నక్షత్రాలను వెక్కిరిస్తున్న మిణుగురుల్లా
నీ అడుగులు వెతుక్కుంటూ నడుస్తున్నాను.
No comments:
Post a Comment