ఐదేళ్ళ పసి పాపపై అత్యాచారం !!!

పొత్తిళ్ళలో పసిపాపపై అత్యాచారమేంట్రా...? 
మనుష్యులకేనా మీరు పుడుతుంది...మదపిశాచాల్లారా,
కనికరం లేని కామం..ఏ సిగ్గులేని నరాల్లొ వేడిని పుట్టిస్తుందో...
ఆ మర్మాంగాలను నడిరోడ్డుమీద ఖైమా కొట్టేస్తా,
అమ్మనుండి పుట్టినదారి మాత్రమే తెలిసిన ఆ పసిమొగ్గను చూస్తే
పువ్వులకూ జాలి కలుగుతుందికదరా...మరి
ఆ లేతతనంపై నీ విధ్వంసం...మగజాతికే వినాశనంకదరా సచ్చినోడా,
ఈ వార్తను చదువుతున్న క్షణాలలో...నా కొడకా...నువ్వు కనిపిస్తే...
పోతేపోయింది ఒక జీవితకాలమనుకొని..అడ్డంగా నిన్ను నరికేయనూ,నా అక్కాచెల్లెల్లకు నేనే సైనికుడినై,
ఇంత ధారుణాలు జరిగిపోతున్నా...మనం లెక్కలేస్తున్నామెందుకో???
చట్టాల పుస్తకాలాలో ఏ నీతులు వెతుకుతున్నామో??? 
అవన్ని మనుషుల కోసం కదా...
ఇలాంటి పశువులకోసం సమయం ఎందుకు వృధా?
రండి...మానవజాతినే నీచం చేస్తున్న ఇలాంటి మృగాలకోసం
మనమే స్వయంగా కభేళాలను తయారుచేద్దాం,
స్త్రీ జీవితాలను అవనతం చేస్తున్న కుక్కలని ఏరుకొచ్చి...నిలువునా చీరెద్దాం.


శ్రీఅరుణం

ఉగాది రుచులతో ఒకరోజు

ఉగాది కవిత రాద్దామని వుదయాన్నే నిద్రలేచి
ఉపమానాలు వల్లెవేస్తూ కూర్చున్నాను.
ఇంకా పేపరుబిల్లు కట్టలేదని కోపంతో..
బయటనుండి పేపర్ బాయ్ విసిరిన పేపరొచ్చి నెత్తిమీద మొట్టికాయ వేసింది...వగరుగా.

ఆ దెబ్బనుండి తేరుకోని, సరే..కాసేపు పేపర్ తిరగేస్తే ఏదన్న ఐడియా వస్తుందని మొదటిపేజీ తిరగేశాను
ఆకాశమంత ఎత్తున పెరిగిన కరెంట్ చార్జీలు షాకిచ్చాయి చేదుగా.

ఆ వార్తని మర్చిపోవటానికై కాస్తంత తీపిని ఎక్కువగా తగిలించి
కాఫిపెట్టుకొని తాగుతూ టి.వి.ముందు కూర్చున్నాను
"తీపి తినకండి.షుగరొచ్చి చస్తారు" అనే కార్యక్రమం అప్పుడే జరుగుతుంది టి.వి.లో నా టైం బాగోక.

ఇంతలో ఉప్మాలో ఉప్పు వేయటం మర్చిపోయానని మా ఆవిడ డాబాపైనుండీ కేకేసింది గట్టిగా
ఆ కేకని భరించలేక ఠక్కున పరిగెత్తాను వంటగదిలోకి...ఆ ఉప్మా ముందుగా తినాల్సింది నేనే కనుక.

ఇన్నీ భరించి...
మళ్ళీ మాములయ్యి...
కవిత రాద్దామని కూర్చున్నాను..అందులో లీనమవుతూ..
కళ్ళల్లో నలక పడినట్లనిపిస్తే...నలుపుకుంటూ చూశాను నా అరచేతి వైపు.
అప్పటికే నా చేతికంటుకొని వున్న ఎర్రని కారం విరగబడి నవ్వుతుంటే.. అప్పుడు అర్ధమైంది...
ఇంతకుముందు...నేను వంట గదిలో ఉప్పనుకొని పొరపాటున కారం కలిపానని.

అప్పటికే మంట నషాళానికెక్కి నేను గెంతుతుంటే మా అమ్మాయి సాహిత్య కంగారుగా...
తన చేతిలోని కుంకుడు పులుపుని నా మొఖాన్న కొట్టింది ... నీళ్ళనుకొని.

ఇలా మంటమీద మంటెత్తుతున్న బాధని భరించలేక నేను వేస్తున్న కుప్పిగంతుల్ని చుస్తూ
మా అబ్బాయి శ్రీ శరణ్ "డ్యాన్స్ బాగుంది డాడీ " అంటూ ప్రాక్టీసు మొదలుపెట్టేశాడు.

ఇలా ఉగాది కవిత రాయాలనుకున్న నా ప్రహసనం
నాకు అన్ని రుచుల్నీ చూపించిన ఆరోజు గుర్తుకువస్తే
అయ్యబాబోయ్ ఇంక ఉగాది కవిత నేనేందుకు రాస్తాను చెప్పండి?

శ్రీఅరుణం