ఉగాది రుచులతో ఒకరోజు

ఉగాది కవిత రాద్దామని వుదయాన్నే నిద్రలేచి
ఉపమానాలు వల్లెవేస్తూ కూర్చున్నాను.
ఇంకా పేపరుబిల్లు కట్టలేదని కోపంతో..
బయటనుండి పేపర్ బాయ్ విసిరిన పేపరొచ్చి నెత్తిమీద మొట్టికాయ వేసింది...వగరుగా.

ఆ దెబ్బనుండి తేరుకోని, సరే..కాసేపు పేపర్ తిరగేస్తే ఏదన్న ఐడియా వస్తుందని మొదటిపేజీ తిరగేశాను
ఆకాశమంత ఎత్తున పెరిగిన కరెంట్ చార్జీలు షాకిచ్చాయి చేదుగా.

ఆ వార్తని మర్చిపోవటానికై కాస్తంత తీపిని ఎక్కువగా తగిలించి
కాఫిపెట్టుకొని తాగుతూ టి.వి.ముందు కూర్చున్నాను
"తీపి తినకండి.షుగరొచ్చి చస్తారు" అనే కార్యక్రమం అప్పుడే జరుగుతుంది టి.వి.లో నా టైం బాగోక.

ఇంతలో ఉప్మాలో ఉప్పు వేయటం మర్చిపోయానని మా ఆవిడ డాబాపైనుండీ కేకేసింది గట్టిగా
ఆ కేకని భరించలేక ఠక్కున పరిగెత్తాను వంటగదిలోకి...ఆ ఉప్మా ముందుగా తినాల్సింది నేనే కనుక.

ఇన్నీ భరించి...
మళ్ళీ మాములయ్యి...
కవిత రాద్దామని కూర్చున్నాను..అందులో లీనమవుతూ..
కళ్ళల్లో నలక పడినట్లనిపిస్తే...నలుపుకుంటూ చూశాను నా అరచేతి వైపు.
అప్పటికే నా చేతికంటుకొని వున్న ఎర్రని కారం విరగబడి నవ్వుతుంటే.. అప్పుడు అర్ధమైంది...
ఇంతకుముందు...నేను వంట గదిలో ఉప్పనుకొని పొరపాటున కారం కలిపానని.

అప్పటికే మంట నషాళానికెక్కి నేను గెంతుతుంటే మా అమ్మాయి సాహిత్య కంగారుగా...
తన చేతిలోని కుంకుడు పులుపుని నా మొఖాన్న కొట్టింది ... నీళ్ళనుకొని.

ఇలా మంటమీద మంటెత్తుతున్న బాధని భరించలేక నేను వేస్తున్న కుప్పిగంతుల్ని చుస్తూ
మా అబ్బాయి శ్రీ శరణ్ "డ్యాన్స్ బాగుంది డాడీ " అంటూ ప్రాక్టీసు మొదలుపెట్టేశాడు.

ఇలా ఉగాది కవిత రాయాలనుకున్న నా ప్రహసనం
నాకు అన్ని రుచుల్నీ చూపించిన ఆరోజు గుర్తుకువస్తే
అయ్యబాబోయ్ ఇంక ఉగాది కవిత నేనేందుకు రాస్తాను చెప్పండి?

శ్రీఅరుణం