మన అడుగులు

మన అడుగులు
అంబరం పుట్టినప్పుడే అవినీతీ పుట్టిందేమో..
కానీ అదే ఇప్పుడు అంబరమైపోయింది.
హాయిగా నవ్వాలన్న కాంక్ష
అద్భుతాలు చెయ్యాలన్న విశ్వాసం
అన్నం పెట్టాలన్న తపన
అపదన్ అడ్డుకోవాలన్న ధైర్యం
ఇవన్నీ.. అవినీతి పంచలో మోకాళ్ళపై కూలబడ్డాయి.
ఆకలి దాడి చేసినప్పుడల్లా అరవటం ప్రారంభిస్తాయి,
కడుపు నిండిన తక్షణం కాళ్ళను ముడుచుకుంటాయి.
ఇలాంటి ఆశయాలు ఆత్మని వదిలేసినప్పుడే..
అవినీతికి పట్టభిషేకం జరిగిపోయింది,
అప్పుతెచ్చుకున్నందుకు బ్రతుకులు వడ్డిలకే సరిపోతుంటే
అసలెప్పుడో స్విస్ బాంకులో  తలదాచుకుంది,
ప్రజాస్వామ్యపు ఉషోదయం కోసం తీరంలొ వేచివున్న వారిని
రాజకీయపు వడదెబ్బ నడినెత్తిన కొడితే..
కల్పనలకే ఓటుని వ్రేలాడదీస్తూ కాలంగడిపేస్తున్నారు,
అయినా.. వెయ్యిరూపాయలకి నీ హక్కుని నువ్వు అమ్ముకుంటుంటే 
నిన్ను పాలిస్తానన్నవాడు..వ్యాపారం కాక ఏం వుద్ధరిస్తాడు?

మార్పంటే..
మెసేజ్ పంపించటం కాదు..
కోల్పోయిన దానిని సాధించుకోవటం.

ఆశలు యాత్రల మంత్రసానుల్లా నీ చుట్టు పొర్లుతుంటే..
వారిని కరిణించే నీ మనసాక్షి.. దేనికి ప్రతీక.

అసలిప్పుడేం కావాలి మనకి?
మన కష్టాన్ని మ్రింగిన అవినీతి కొలతా
దారిద్రానికి సరైన లెక్క కట్టలేని సాంకేతికతా 
దొగలకు కాపలా కాయటం నేర్పిస్తున్న చదువుల దందానా
కడుపులు పగులుతున్న ఆకలిపై కుక్కల విహంగమా
ఇవేమీ అక్కరలేదు మనకి..

అమ్మ పెట్టే గోరుముద్దకోసం..సరిపడే బియ్యం గింజలు,
మాంసం కరిగిస్తున్న రైతన్నకు.. పిడికెడు ప్రాణాలు,
పరాయి దేశాలలో వ్యభిచారం నేర్చుకున్న అవినీతి పరువు కట్టలు,
రేపన్నది వుందని నమ్మి..
రెండవ తరగతికే భూతద్దాలు తెచ్చుకుంటున్న పాపాయిల మెరిట్ కి అవకాశాలు..  

ఇవి కావాలి మనందరికీ
ఇక మన అడుగులు అటే పడాలి.

[కేజ్రీవాలా కొత్త పార్టి సంధర్బంగా]  

    

నిర్వచన0..

నిర్వచన0..

గుండెకున్న తీపిని
నయనాలు వీక్షించగలిగితే..స్ఫురించేది ప్రణయం.
నిశీధివీదులలోకి కిరణం
చొచ్చుకువచ్చే అధ్బుతం..కాంచగలిగేది ప్రణయం.
హృదయాన్ని చేరటానికి
గులాబీరేకులతో దారులునిర్మిస్తే..ఆ అడుగుల స్ఫర్శ ప్రణయం.
ఉవ్వెత్తున ఎగిసిపడుతున్న
కెరటం అంచులలో నాట్యంచేసే.. ఉత్తేజపుమెరుపు ప్రణయం.
అభివ్యక్తీకరించలేని ఆత్మని
తన్మయత్వపు రంగులతో కలగలిపి..ఆకృతీకరించే కాన్వాసు ప్రణయం.
కాలానికి నగిషీ,
కలానికి జీవం,
ప్రకృతికి నేస్తం,
ప్రగతికి ప్రాణం ప్రణయం.
ఇన్ని అస్తిత్వాల ప్రణయం..మేరువులు తొలగిన వేళ..
ప్రళయం కాకుండా వుండటమే నిజమైన ప్రణయం..!

sriarunam
9885779207
　

నా దీపావళి

దీపావళి అనగానే నా చిన్నతనం ముందు కొచ్చి కూర్చుటుంది
ఆ రోజంతా ఆనాటి ఙ్ఞాపకాల వెలుగుల్ని నా చుట్టూ
పరుచుకొని మురిసిపోతుంటాను.
అప్పుడే మొదలైన చలిగాలులు దుప్పట్లో దూరకుండా
కప్పుకుంటూ కుస్తీలుపడుతుంటే
రాత్రంతా కష్టపడి తయారుచేసిన
సీమటపాకాయల్ని పొద్దున్నే పరీక్షించటం ప్రారంబించేసాడు అన్నయ్య.
మరోపక్క అమ్మ చెవి మెళిపెట్టి లేపి
కుంకుడుకాయ పులుసుని నెత్తిపై మర్ధించేది,
కంట్లో చురుక్కుమన్న భాదకి కెవ్వున నేను పెట్టే ఏడుపుకి
చెల్లి నవ్వుతో జతకలుపుతూ చిచ్చుబుడ్డిలా గెంతేది.
ఉండుండీ వినిపించే టపాకాయల శబ్దం..
కాలు నిలవనిచ్చేది కాదు.
సర్రున బయటికి పరిగెడితే..వెనకనే..
కర్ర పట్టుకొని వచ్చే నాన్నమ్మను.. కాసేపు ఏడిపించి,
పక్కసందులో నిన్న కాల్చేసిన నరకుని బొమ్మ శిధిలాలలో
మిగిలిపోయినవేమన్నా వున్నాయేమోనని వెతికేవాడ్ని,
అప్పటికే .. ఆ పని పూర్తి చేసిన స్నేహితుల నవ్వు చూసి
అలిగొచ్చి మంచంపై ముడుచుకొనేవాడ్ని.
అమ్మ చేసే హల్వా పూరీలని చప్పరిస్తూ..
రాత్రికి కాల్చబోయే టపాసుల గురించి సమావేశమయ్యేవాళ్ళం.
ఆ క్షణం నుండీ మొదలయ్యేది..
నాన్న అడుగులశబ్దం కోసం మా కర్ణభేరీల వెదుకులాట.
సాయంత్రం వరకూ నాన్న తెచ్చిన బరువైన సంచి దగ్గరే
ప్రాణమంతా కాపలాకాసేది,
అప్పటికే మా వదనాలు సగం దీపావళిని చేసేసుకొనేవి..
ఇంక రాత్రికి ఎలా వెలిగిపోయేవో మీరే ఊహించుకోండి.

శ్రీఅరుణం
9885779207

గుర్తుకొస్తున్నాయి..

నీకు గుర్తుందా?
మనమెప్పుడు కలిశామో ,
నాకు తెలుస్తుంది
మనమెలా కలిశామో?
మా అమ్మనాన్న పెళ్ళిరోజూ
మీ అమ్మా నాన్న పెళ్ళిరొజూ
రెండింటితో దేవుడు సంధానమైనప్పుడు..
మనిద్దరి కలయికకి శ్రీకారం.

నీకు గుర్తున్నాయా
మనం గడిపిన క్షణాలు?
నాకు గుర్తున్నాయి
మనిద్దరి యుగాలు,
నాగురించి నువ్వూ
నీగురించి నేనూ
తలచుకోని క్షణాలని తీసివేస్తే..
ఆ మిగిలిందంతా మన కలయికే.

నీకు గుర్తుకొస్తున్నాయా?
మనమేమనుకున్నామో???
నేను మర్చిపోలేదు
మనమెంతనుకున్నామో,
మనస్సు ఎంతవరకూ పయనిస్తుందో...
శూన్యం దేనిని ప్రశ్నిస్తుందో..
అమ్మ త్యాగం విలువెంతో..
ఆకలికి హేతువేదో..
హృదయానికి నిజమైన స్థానం ఎక్కడో..
అదంతా ఒకేచొట రూపం దాల్చితే
అక్కడ మన బంధం ప్రణమిళ్ళుతుందని.