హృదయపు చెలమలు

కన్నీటికి వరదొస్తేనే
హృదయపు చెలమలు నిండుతాయి,
మరపు చేతకాని మనోవల్మీకాలే
ఆ తీరం వెంబడి సాగిలపడి కవనాన్ని రచిస్తాయి.
మిణుగురులు మెరుపనుకొని
మేఘాలు వర్షించేస్తే..
అభిమానం తలదాచుకొనే తావెక్కడ దొరుకుతుంది?
బ్రతుకు ఆటయితే భరించడమే నేరం ,
సంద్రాన్ని ఎప్పుడైనా ప్రశ్నించావా?
ఆ కెరటాల నిరంతరత ఎందాకని?
దిగంతాలు దొర్లుతున్నా..
ఏ అంతరాలను అందుకోవాలని ప్రాకుతున్నాయవి?
వర్షించే ప్రతిమేఘం
హిమం కరిగిన శుద్దమే కాదు,
వక్రించిన కూహకాలెన్నో ధూళికణాలై అడ్డుకుంటే
భళ్ళున పగిలిన హ్రుదయాలు భాష్పించిన రుధిర ధారలెన్నో !
పలకరించే ప్రతీ ప్రణయం
ప్రణవాన్ని చేరుకోలేదు,
అరుణోదయాన్ని వీక్షించలేని మనసుకు
శ్రీ రాగాలెన్నున్నా..
మూగవైన షడ్జమాలే.

శ్రీఅరుణంవిశాఖపట్నం.