జవానన్నా...
నీకు దేవుడిచ్చిన జీవితమే జవాబన్నా.
జీతం కోసమా నువ్వు మా మంసాన్ని రక్షిస్తున్నావు?
జీవించడానికైతే మరణంతో సహవాసం దేనికి నీకు?
అమ్మ కన్నపుడే దేవుడు నిన్ను స్నేహితుడవనుకుంటాడేమో???
మా అందరికోసం తానే నీతో కలిసి రక్షిస్తూ వుంటాడు.
నిజం గా చెప్పూ? నీకూ బ్రతుకు మీద ఆశ వుండదా?
మరెందుకు ఎప్పుడూ నిప్పులతోనే చెలగాటం చేస్తుంటావు?
అప్పుడప్పుడూ నువ్వు ప్రత్యక్షమవుతూ మా ప్రశ్నలకు సమాధానం చెబుతున్నా..
ఎప్పుడు నిన్ను గుర్తుంచుకోనే దైవత్వం మాకు పంచుతావు.
మానవుడే మాధవుడైతే..ఆ మాధవుడే నువ్వన్నా,
నీకు పాదాభివందనం చేయకుంటే ఎంతటివారమైనా...మేము మనుష్యులమే కాదన్నా.
శ్రీఅరుణం