మన అడుగులు

మన అడుగులు
అంబరం పుట్టినప్పుడే అవినీతీ పుట్టిందేమో..
కానీ అదే ఇప్పుడు అంబరమైపోయింది.
హాయిగా నవ్వాలన్న కాంక్ష
అద్భుతాలు చెయ్యాలన్న విశ్వాసం
అన్నం పెట్టాలన్న తపన
అపదన్ అడ్డుకోవాలన్న ధైర్యం
ఇవన్నీ.. అవినీతి పంచలో మోకాళ్ళపై కూలబడ్డాయి.
ఆకలి దాడి చేసినప్పుడల్లా అరవటం ప్రారంభిస్తాయి,
కడుపు నిండిన తక్షణం కాళ్ళను ముడుచుకుంటాయి.
ఇలాంటి ఆశయాలు ఆత్మని వదిలేసినప్పుడే..
అవినీతికి పట్టభిషేకం జరిగిపోయింది,
అప్పుతెచ్చుకున్నందుకు బ్రతుకులు వడ్డిలకే సరిపోతుంటే
అసలెప్పుడో స్విస్ బాంకులో  తలదాచుకుంది,
ప్రజాస్వామ్యపు ఉషోదయం కోసం తీరంలొ వేచివున్న వారిని
రాజకీయపు వడదెబ్బ నడినెత్తిన కొడితే..
కల్పనలకే ఓటుని వ్రేలాడదీస్తూ కాలంగడిపేస్తున్నారు,
అయినా.. వెయ్యిరూపాయలకి నీ హక్కుని నువ్వు అమ్ముకుంటుంటే 
నిన్ను పాలిస్తానన్నవాడు..వ్యాపారం కాక ఏం వుద్ధరిస్తాడు?

మార్పంటే..
మెసేజ్ పంపించటం కాదు..
కోల్పోయిన దానిని సాధించుకోవటం.

ఆశలు యాత్రల మంత్రసానుల్లా నీ చుట్టు పొర్లుతుంటే..
వారిని కరిణించే నీ మనసాక్షి.. దేనికి ప్రతీక.

అసలిప్పుడేం కావాలి మనకి?
మన కష్టాన్ని మ్రింగిన అవినీతి కొలతా
దారిద్రానికి సరైన లెక్క కట్టలేని సాంకేతికతా 
దొగలకు కాపలా కాయటం నేర్పిస్తున్న చదువుల దందానా
కడుపులు పగులుతున్న ఆకలిపై కుక్కల విహంగమా
ఇవేమీ అక్కరలేదు మనకి..

అమ్మ పెట్టే గోరుముద్దకోసం..సరిపడే బియ్యం గింజలు,
మాంసం కరిగిస్తున్న రైతన్నకు.. పిడికెడు ప్రాణాలు,
పరాయి దేశాలలో వ్యభిచారం నేర్చుకున్న అవినీతి పరువు కట్టలు,
రేపన్నది వుందని నమ్మి..
రెండవ తరగతికే భూతద్దాలు తెచ్చుకుంటున్న పాపాయిల మెరిట్ కి అవకాశాలు..  

ఇవి కావాలి మనందరికీ
ఇక మన అడుగులు అటే పడాలి.

[కేజ్రీవాలా కొత్త పార్టి సంధర్బంగా]