విశ్వం రేప్ చేయబడుతుంది...

"అమ్మా"
ఒరేయ్ రాక్షసుడా
నువ్వు నాపై విరగబడిన ఆ క్షణాలలో..
తట్టుకోలేని బాధతో నేనరిచిన ఆరుపు..
నీకు ఒక్కసారైనా నీ అమ్మను గుర్తుకుతేలేదురా.
నిన్ను కనటానికి.. నీ అమ్మ చించుకున్న శరీరమార్గమేరా..
నువ్విప్పుడు ఇంత దాష్టికం జరిపిన కోవెల,
నీప్రాణం నిలపడానికి అమ్మ పిండిన స్తనాల అమృతం..
నువ్విప్పుడు నాశనం చేసిన ఆడతనం.
అసలు నారక్తం పీల్చడానికి???
నీవంట్లో వున్నది అశుద్దమేనా.
అర్ధరాత్రి తిరిగినా, అర్ధాకలితో వొణికినా
నా దేశం మాకూ స్వాతంత్ర్యం ఇచ్చిందన్న నమ్మకంతోనే,
మరి.. నడిరొడ్డే మాకు పడక గది కంటే పిపీలికమౌతుంటే..
ఆధునికం మాకు మిగిల్చేది మాంసపుదుకాణమేనా?
నవమాసాలూ మోసి కనే స్వర్గధామం కోపిస్తే..
నవ్వులన్నీ కుష్టురోగాలొచ్చి కుళ్లిపొవా?
ఆ ప్రళయం.. మేకేం మిగులుస్తుంది?
కన్నిటి ఆలయాలైన కళ్ళు..కామంతో ప్రేలిపోతుంటే..
అంజలి ఉదయించే చేతులు..అమ్మని ఆరగించేస్తుంటే..
స్త్రీ సిగ్గు ఇళ్ళలో శవాల కంపుకొడుతుంటే..
ఇప్పటికైనా నమ్మండి
ఆడదంటే.. ఆత్మ
ఆడదంటే..తోడు
ఆడదంటే,,ప్రేమ
ఆడదంటే,..ప్రళయం
ఆడదంటే..విలయం
ఆడదంటే..శూన్యం.

ప్రేమసామ్రాజ్యo

ప్రేమసామ్రాజ్యo

ఎన్నాళ్ళయినా ...
నీ కన్నీటి సెలయేరులో శుద్దిస్నానం చేసేవాళ్ళు వస్తారన్న
హృదయఘోష.
బీటలువారుతున్న ఆశలలోగిళ్ళను ...
తన రక్తంతోనయినా మొలిపింపచేసే ప్రాణం
అందుకుంటానన్న నిశ్చయం.
కెరటం కోసేస్తున్నా...
సంద్రాన్ని వీడని ఇసుకరాయి ఆపేక్ష.
అరచేతుల నిండా నింపుకున్న కాంక్షను
నీ చుట్టూ అల్లేసిన ఆత్మ బంధంగా అస్తిత్వాన్నిచ్చిన
ఆర్ధత.
నీ దూరం తన గుండెల్లో లోయల్ని సృష్టిస్తుంటే..
యుగాలుగా అంటించిన నయనాల్న్ని పెరుక్కొని తెచ్చి
నీ ప్రతీ అడుగునీ కాపాడే
క్షణాలూ.
నిరంతరం నీకు గొడుగు పడుతుందని
ఆకాశాన్ని దొసిళ్ళలో పట్టి నీకివ్వాలన్న
తపన.
అనంతమైన మస్తిష్కాల మధ్యనా
నిన్ను నిన్నుగా గుర్తించగల కంటిపాప
కౌగిళింత.
ఇవే..నీ ప్రేమసామ్రాజ్యపు చుట్టుకొలతలు.

మన అడుగులు

మన అడుగులు
అంబరం పుట్టినప్పుడే అవినీతీ పుట్టిందేమో..
కానీ అదే ఇప్పుడు అంబరమైపోయింది.
హాయిగా నవ్వాలన్న కాంక్ష
అద్భుతాలు చెయ్యాలన్న విశ్వాసం
అన్నం పెట్టాలన్న తపన
అపదన్ అడ్డుకోవాలన్న ధైర్యం
ఇవన్నీ.. అవినీతి పంచలో మోకాళ్ళపై కూలబడ్డాయి.
ఆకలి దాడి చేసినప్పుడల్లా అరవటం ప్రారంభిస్తాయి,
కడుపు నిండిన తక్షణం కాళ్ళను ముడుచుకుంటాయి.
ఇలాంటి ఆశయాలు ఆత్మని వదిలేసినప్పుడే..
అవినీతికి పట్టభిషేకం జరిగిపోయింది,
అప్పుతెచ్చుకున్నందుకు బ్రతుకులు వడ్డిలకే సరిపోతుంటే
అసలెప్పుడో స్విస్ బాంకులో  తలదాచుకుంది,
ప్రజాస్వామ్యపు ఉషోదయం కోసం తీరంలొ వేచివున్న వారిని
రాజకీయపు వడదెబ్బ నడినెత్తిన కొడితే..
కల్పనలకే ఓటుని వ్రేలాడదీస్తూ కాలంగడిపేస్తున్నారు,
అయినా.. వెయ్యిరూపాయలకి నీ హక్కుని నువ్వు అమ్ముకుంటుంటే 
నిన్ను పాలిస్తానన్నవాడు..వ్యాపారం కాక ఏం వుద్ధరిస్తాడు?

మార్పంటే..
మెసేజ్ పంపించటం కాదు..
కోల్పోయిన దానిని సాధించుకోవటం.

ఆశలు యాత్రల మంత్రసానుల్లా నీ చుట్టు పొర్లుతుంటే..
వారిని కరిణించే నీ మనసాక్షి.. దేనికి ప్రతీక.

అసలిప్పుడేం కావాలి మనకి?
మన కష్టాన్ని మ్రింగిన అవినీతి కొలతా
దారిద్రానికి సరైన లెక్క కట్టలేని సాంకేతికతా 
దొగలకు కాపలా కాయటం నేర్పిస్తున్న చదువుల దందానా
కడుపులు పగులుతున్న ఆకలిపై కుక్కల విహంగమా
ఇవేమీ అక్కరలేదు మనకి..

అమ్మ పెట్టే గోరుముద్దకోసం..సరిపడే బియ్యం గింజలు,
మాంసం కరిగిస్తున్న రైతన్నకు.. పిడికెడు ప్రాణాలు,
పరాయి దేశాలలో వ్యభిచారం నేర్చుకున్న అవినీతి పరువు కట్టలు,
రేపన్నది వుందని నమ్మి..
రెండవ తరగతికే భూతద్దాలు తెచ్చుకుంటున్న పాపాయిల మెరిట్ కి అవకాశాలు..  

ఇవి కావాలి మనందరికీ
ఇక మన అడుగులు అటే పడాలి.

[కేజ్రీవాలా కొత్త పార్టి సంధర్బంగా]  

    

నిర్వచన0..

నిర్వచన0..

గుండెకున్న తీపిని
నయనాలు వీక్షించగలిగితే..స్ఫురించేది ప్రణయం.
నిశీధివీదులలోకి కిరణం
చొచ్చుకువచ్చే అధ్బుతం..కాంచగలిగేది ప్రణయం.
హృదయాన్ని చేరటానికి
గులాబీరేకులతో దారులునిర్మిస్తే..ఆ అడుగుల స్ఫర్శ ప్రణయం.
ఉవ్వెత్తున ఎగిసిపడుతున్న
కెరటం అంచులలో నాట్యంచేసే.. ఉత్తేజపుమెరుపు ప్రణయం.
అభివ్యక్తీకరించలేని ఆత్మని
తన్మయత్వపు రంగులతో కలగలిపి..ఆకృతీకరించే కాన్వాసు ప్రణయం.
కాలానికి నగిషీ,
కలానికి జీవం,
ప్రకృతికి నేస్తం,
ప్రగతికి ప్రాణం ప్రణయం.
ఇన్ని అస్తిత్వాల ప్రణయం..మేరువులు తొలగిన వేళ..
ప్రళయం కాకుండా వుండటమే నిజమైన ప్రణయం..!

sriarunam
9885779207
　

నా దీపావళి

దీపావళి అనగానే నా చిన్నతనం ముందు కొచ్చి కూర్చుటుంది
ఆ రోజంతా ఆనాటి ఙ్ఞాపకాల వెలుగుల్ని నా చుట్టూ
పరుచుకొని మురిసిపోతుంటాను.
అప్పుడే మొదలైన చలిగాలులు దుప్పట్లో దూరకుండా
కప్పుకుంటూ కుస్తీలుపడుతుంటే
రాత్రంతా కష్టపడి తయారుచేసిన
సీమటపాకాయల్ని పొద్దున్నే పరీక్షించటం ప్రారంబించేసాడు అన్నయ్య.
మరోపక్క అమ్మ చెవి మెళిపెట్టి లేపి
కుంకుడుకాయ పులుసుని నెత్తిపై మర్ధించేది,
కంట్లో చురుక్కుమన్న భాదకి కెవ్వున నేను పెట్టే ఏడుపుకి
చెల్లి నవ్వుతో జతకలుపుతూ చిచ్చుబుడ్డిలా గెంతేది.
ఉండుండీ వినిపించే టపాకాయల శబ్దం..
కాలు నిలవనిచ్చేది కాదు.
సర్రున బయటికి పరిగెడితే..వెనకనే..
కర్ర పట్టుకొని వచ్చే నాన్నమ్మను.. కాసేపు ఏడిపించి,
పక్కసందులో నిన్న కాల్చేసిన నరకుని బొమ్మ శిధిలాలలో
మిగిలిపోయినవేమన్నా వున్నాయేమోనని వెతికేవాడ్ని,
అప్పటికే .. ఆ పని పూర్తి చేసిన స్నేహితుల నవ్వు చూసి
అలిగొచ్చి మంచంపై ముడుచుకొనేవాడ్ని.
అమ్మ చేసే హల్వా పూరీలని చప్పరిస్తూ..
రాత్రికి కాల్చబోయే టపాసుల గురించి సమావేశమయ్యేవాళ్ళం.
ఆ క్షణం నుండీ మొదలయ్యేది..
నాన్న అడుగులశబ్దం కోసం మా కర్ణభేరీల వెదుకులాట.
సాయంత్రం వరకూ నాన్న తెచ్చిన బరువైన సంచి దగ్గరే
ప్రాణమంతా కాపలాకాసేది,
అప్పటికే మా వదనాలు సగం దీపావళిని చేసేసుకొనేవి..
ఇంక రాత్రికి ఎలా వెలిగిపోయేవో మీరే ఊహించుకోండి.

శ్రీఅరుణం
9885779207

గుర్తుకొస్తున్నాయి..

నీకు గుర్తుందా?
మనమెప్పుడు కలిశామో ,
నాకు తెలుస్తుంది
మనమెలా కలిశామో?
మా అమ్మనాన్న పెళ్ళిరోజూ
మీ అమ్మా నాన్న పెళ్ళిరొజూ
రెండింటితో దేవుడు సంధానమైనప్పుడు..
మనిద్దరి కలయికకి శ్రీకారం.

నీకు గుర్తున్నాయా
మనం గడిపిన క్షణాలు?
నాకు గుర్తున్నాయి
మనిద్దరి యుగాలు,
నాగురించి నువ్వూ
నీగురించి నేనూ
తలచుకోని క్షణాలని తీసివేస్తే..
ఆ మిగిలిందంతా మన కలయికే.

నీకు గుర్తుకొస్తున్నాయా?
మనమేమనుకున్నామో???
నేను మర్చిపోలేదు
మనమెంతనుకున్నామో,
మనస్సు ఎంతవరకూ పయనిస్తుందో...
శూన్యం దేనిని ప్రశ్నిస్తుందో..
అమ్మ త్యాగం విలువెంతో..
ఆకలికి హేతువేదో..
హృదయానికి నిజమైన స్థానం ఎక్కడో..
అదంతా ఒకేచొట రూపం దాల్చితే
అక్కడ మన బంధం ప్రణమిళ్ళుతుందని. 

4వ పేజీ.

     నువ్వు మిగిల్చిన మన జీవితo..
నరకానికి చిరునామా..
నువ్వు దూరమైన అడుగులే.
నువ్వు నాలో పుట్టించిన ప్రేమతత్వాన్ని
మళ్ళీ నానుండి నువ్వే పట్టుకెళ్ళిపోతూ
నా మనసుని శూన్యం చేసేశావు.
ఇన్నిరోజులూ నా గుండెవెలుగుకి దోసిళ్ళుపట్టిన నువ్వే
హఠాత్తుగా నామెడను నరికేస్తుంటే.. 
ఆ వాస్తవంలోంచి తేరుకొనేలోపునే నేను మాయమైపోతున్నాను.  
దేవుడు కనికరించాడనుకున్న మన కలయిక
ఇప్పుడెందుకిలా హృదయాన్ని ద్రేవేస్తుంది?
ఇన్నాళ్ళూ నాతో గడిపినదంతా
అవసరాల క్షుద్రయాగంగా మారుతుంటే..
నాలో మొలిపించిన నయనాలకు చుట్టూ స్మశానం పరుచుకుంటుంది. 
అరగంట  లేటును "ఏరా మర్చిపోయావా" అంటూ..
గద్దించిన నీ స్వరం.. ఏ ఎడారులకు పారిపోయింది?
నే కనిపించినప్పుడు నీ కళ్ళల్లో కనిపించే మెరుపులే
ఇప్పుడు నా కళ్ళక్రింద నల్లని చారలయ్యాయి.
నీ సన్నిధిని కోల్పోయిన నా చలనానికి పక్షవాతమొచ్చింది.
జరిగింది నిజమా?
జరుగుతున్నది నిజమా?
జరగబోయేది నిజమా? అనుకుంటూ..
నా కలలన్నీ అయోమయాన్ని నింపుకున్నాయి
ఇన్ని జరుగుతున్నా నాకు మిగిలిన ఈ శూన్యంలోనే ప్రేమవారధి కట్టాలనుకుంటున్నాను
ప్రేమను అనుభవించిన బాధ్యతది.
ఎందుకంటే...
నువ్వు నాదానివి కాకున్నా.. ప్రేమ నాకెన్నో నేర్పింది..
పడకగది ఇరుకైతే పారిపోదది,
సెల్ ఫోన్ మార్చుకుంటే వదిలిపోదది,
కావ్యాలెన్ని రాసిన కరిగిపోని అమృతధారది,
ఈ సత్యాలన్నీ దాటిపోవాలనుకున్నా
మనలో ప్రణయం వదుకుకోలేదు...అందుకే..
నీకు నువ్వుగా కుచించుకుపోయినా
నన్ను నేనుగా బ్రతికించుకొనే వుంటాను..
మనిద్దరి లోకాన్ని జీవింపచేస్తాను.

sriarunam

మూడవ పేజీ

ఎదురుచూపు...
ప్రాణం పోస్తున్న చల్లనిగాలి స్పర్శే..
నా పక్కన నువ్వున్నావంటుంది.
నీ మౌనంతో జడత్వాన్ని నింపుకున్న రోజులన్నీ
నాకు రుతువులు లేని కాలమే.
నువ్వంతా నాదే కదరా అంటూ
అల్లుకుపోయే నీ తపనని
నా హృదయపువనంలో ఎప్పుడో నాటుకున్నాను.
అమ్మకొచ్చే కోపంలా
నన్ను విదిల్చికొట్టే నీ విరహపు బాధని చూసి
మురిసిపోతూ మళ్ళీ నీ గుండెలో కుచించుకుపోతాను.
మన కలయికకోసం నీ స్వరతంత్రి ఎన్నోసార్లు
నా గుండెకాయపక్కనే పచార్లు కొట్టడం చేసాను.
ఎందుకో దేవుడు
మన రెండు ఆశల మధ్యనా లోయల్ని సృష్టిచాడు???
వాటిలోకి దూకి కలుద్దామంటే
మన మనసులు పాషాణాలు కావే.
అలాంటివయితే.. ఇంత ప్రేమెలా పుడుతుందీ?
అందుకే ఆశల చుక్కానీ తగిలించుకొని
నక్షత్రాలను వెక్కిరిస్తున్న మిణుగురుల్లా
నీ అడుగులు వెతుక్కుంటూ నడుస్తున్నాను.

రెండవ పేజీ

              
 నిద్రలేచిన మెలకువ..
నిద్రలేచిన మెలకువ
పరుగున తోటలోకి పోయి
కాన్వాసు ముందు కాళ్ళు చాపుకు కూర్చుని
రాత్రి కలలను తలుచుకుంటుంది.
కల ఆదేశించిన గుర్తు
ప్రేమకు రూపం చిత్రించమంటూ.,
అప్పటినుండీ ఇదేస్థితి!
నువ్వూ.. నేనూ..
మనం.. ఆకాశం..
చెట్టూ.. పుట్టా..
అవకాశం.. అనంతం..
మస్తిష్కపు పరుగులెంతగా చుట్టేస్తున్న
మన తొలి కలయిక చిగురే
మదివనంలో స్ఫురణకు రావట్లేదు?!? 
ప్రేమంటే ఏమిటీ?
వెన్నెలను చదవటమా..
వన్నెలను కొలవటమా..
ప్రకృతితో సంగమమా..
పరవశంతో పరిగెత్తటమా..
ఎడతెగని మదనానికి శూన్యమూ 
పిపీలికమొతుంది.
ఆ అంతర్మధనంలో..తూలిపడబోయిన నన్ను 
ఒక స్పర్శ ఆదరించింది..!
అది బౌతికమైనా..
అబౌతికమైనా..
నా ఆర్తిని నిలిపింది.
అదేనేమో..నేను కోరుకున్న నువ్వు!
నువ్వేనేమో..నాక్కావలసిన నేను.

  

నా పరిభ్రమణంలో తొలి పేజీ

మరో నిఘంటువు

ఆనందం=కన్నుల ముందు గంతులేసేది.
తన్మయం=గుండెలతో ఉసులాడేది.
హృదయం=ఎప్పుడూ కన్నీరే మిగిల్చేది.
ధనం=వద్దంటూనే హృదయంగా మారగలిగేది.
బంధం=పరిస్తితులకు చెలికత్తె.
ప్రేమ=అవసరాలకు పర్యాయపదం.
పెళ్ళి= ఎప్పుడూ గడియారంతో ఓడిపోయేది.
స్నహం-జీవిత ప్రయాణంలో ప్లాట్ ఫారం.
అమ్మ=విశ్వం ఇంకా నిలిచేవుందని చెప్పే సాక్షం.
నాన్న=శూన్యంలోనూ నీకు ఆధారం చూపే దారి.
ప్రేయసి=ఎప్పుడూ ఆలోచనల్లోనే వుండేది.
భారయ=ఎల్లప్పుడూ ప్రక్కనే వుండగలిగేది.
జననం=మరో సినిమా టిక్కెట్.
మరణం=మనస్సును అనాధను చేసేది.
మనిషి=దేవుడిచ్చిన కొత్త వుద్యోగం.
జీవితం=మనిషికొచ్చే జీతం.
ప్రారంభం=ఆవులింత.
ముగింపు=శూన్యం.

శ్రీ అరుణం

v3

సేవాదృక్పధంతో..
విజయం సాధించిన అనుభవంతో..
సాధించితీరాలన్న తపన వున్నవారికోసం..
ఇంటర్వూ ద్వారా సెలక్ట్ చేసుకొని, కేవలం 30మందికి మాత్రమే..
కంప్లీట్  కోచింగ్ ద్వారా మంచి భవిష్యత్ అందించాలన్న ఆశయంతో..
సిలబస్, మెయింటెనెన్స్ ఖర్చులతో మాత్రమే......
గ్రూప్ 1, గ్రూప్ 2, గ్రూప్ 4 లకు  ఉచిత శిక్షణ.
 
 V3
 
vagdevi vidya vision
 

contact: 9885779207
sssvas123in@rediffmail.com
 

మనిషి పుట్టినప్పటినుండీ ఇన్ని కోట్ల సంవత్సరాలలో కొన్ని లక్షల యుద్దాలు జరిగాయి.
వాటివలన రాజకీయంగాఎన్నో మార్పులు జరిగాయి.
కొట్లమంది చంపబడ్డారు.
కొందరి ఆశలు తీరాయి.మరికొందరి మనసులు చల్లబడ్డాయి.
 ఇంకా ఎన్నెన్నో సాధించుకున్నారు. 
కానీ ఇంత జరిగినా  ఒక్క ఒకే ఒక్క మనసుని మార్చగలిగాయా?
మార్పు వచ్చిందంటే అది కేవలం ప్రేమ తోనే.
 ప్రేమ
 బుద్దుని నుండి వెలువడి ఒక వేశ్యని మార్చగలిగింది, 
ఒక బందిపోటునీ మార్చగలిగింది,
అశొకుని మనసులో పుట్టి సామ్రజమంతా ప్రెమ మయం చేసింది.
మహత్ముని మనసుతొ అహింసని వెదజల్లింది. 
 ఇలా ఎన్నో చేయగలిగింది.అలాంటప్పుడు ప్రేమని వదులుకొని ఈ ప్రపంచంలో ఏది సాధించగలం?    

మానవ సంబంధాలన్నీ ఆర్ధిక సంబంధాలే"

మానవ సంబంధాలన్నీ ఆర్ధిక సంబంధాలే" అంటాడు మార్క్స్.
అక్కడనుండీ మనం చాలా రకాల మార్పుల్ని చేసుకుంటూ అడ్వాన్స్డు  ప్రపంచంలోకి వచ్చేశామనుకుంటున్నాం. కానీ ఒక్కసారి మనల్నిమనం ప్రశ్నించుకుందాం "మనం ఎటువంటి సంబంధాలలో బ్రతుకుతున్నాం?".
 ప్రతి గుండే చేప్పేది ఈ రోజునా అదే, "మానవ సంబంధాలన్నీ ఆర్ధిక సంబంధాలే". 
 ఎందుకిలా జరుగుతుంది? 
ఇంతకంటే జీవితాలకి మార్గం లేదా?
 ప్రేమ,పెళ్ళీ,వావీవరుసలూ,మాటలూ,బ్రతుకుతెరువులూ ఇవన్నీ...అవసరాలకే అమ్మేయాలా?
నిజంగా మనం బ్రతకడానికి ఇంత దిగజారాలా?
భార్య అంటే ఏమిటి?
భర్తకి వుండాల్సిన అర్హతేంటి?
 ప్రేమంటే పరిచయానికి పర్యాయపదమా?
 అసలు ప్రేమిస్తే కోపం ఎంతవరకు వుండగలుగుతుంది? 
ఈ స్పీడ్ ప్రపంచంలో వున్న మనకి ఇప్పుడు ఈ విషయాలు అవసరమా?
నిజానికి ఇవన్నీ ఇప్పుడు అవసరమైన ప్రశ్నలేనా???
అవసరమే అనుకున్న వారికోసమే నేను రాస్తున్నా "నేనెవరిని చంపాలి ?" కధ. ఈ కధ వీటికి సమాధానం చెబుతుంది.
శ్రీఅరుణం.

"నేనెవరిని చంపాలి" రియల్ స్టొరీ

 "నేనెవరిని చంపాలి"   రియల్ స్టొరీ  comingsoon

"శ్రీరాముడు ఏకప్రత్నీవ్రతుడు"
 "ద్రౌపతి ప్రతివ్రత"
ఇలాంటి మాటలు ఇప్పుడు చాలమందికి వెటకారంగా వినిపిస్తున్నాయి.
నిజంగా ప్రాతివత్యమంటే ఏమిటీ? నాకు అనుభవమైనంతవరకూ.. మనం ఏర్పరుచుకున్న బందానికి సంబందించినంత వరకూ వున్న విలువను కాపాడుకోవటమే.. ప్రాతివత్యం.  అది రాముడికి ఒక్కభార్యతో నయినా,ద్రౌపతికి ఐదుగురు భర్తలతోనయినా. కావలసింది మన బంధానికున్న విలువ ,పరిది మరవకుండా వుండటమే. ఇప్పుడు మన సమాజంలో అనుభవిస్తున్న వున్మాదపు చర్యల వెనుక ఈ రెండూ కొరవడటమే అసలుకారణం.
ప్రేమా ,పెళ్ళి, ప్రమాణం లాంటివాటిని కృత్రిమంగా స్తృష్టించుకొని .. మనల్ని మనం బ్రతకడానికి మోసంచేసుకుంటూ..గడుపుతున్న ఈ కాలంలో, అసలు వాటిని సంపూర్ణంగా అనుభవించగల జీవన విధానాన్ని మనం నిలుపుకొంటున్నామా అని ఒక్క క్షణం అలోచిద్దాం.
పదిమందితో ఐ లవ్ యూ అని చెప్పే మనిషికి{ఆడ కానీ, మగ కానీ},  మనస్పూర్తిగా ఏవరైనా ఐ లవ్ యూ చెబితే.... దాన్ని ఆస్వాదించగల మనసు మిగులుతుందా???   జీవితంలో ప్రేమని అనుభవించే అవకాశం మన హృదయం కోల్పోయేలా మనమే చంపుకోవటం లేదూ???అందువల్ల మనం కోల్పోతుంది ఏమిటి???
పెళ్ళిలోని మాధుర్యం
,మొదటిరేయి సాంగత్యం,
ప్రేమలోని అద్భుతం,
 నమ్మకంలోని అనుబంధం....
 ఇవన్నీ ఇప్పుడు మనమెందుకు దూరం చేసుకుంటున్నాం?
కత్తులతో పొడవటం,
యాసిడ్తో దాడిచేయటం,
బ్లేడుతో కోయటం,
 వున్మాదపు ఆవేశానికి గురికావటం,
ఒక మనిషి ప్రాణంపై మరోవ్యక్తి నిరంకుశంగా అధికారాన్ని చెలాయించడం...
ఇవన్నీ ఎందుకు మన చుట్టూ చేరిపోతున్నాయి?
సంబంధం అనేది యూసేజ్ కాదు.
పెళ్ళి అనేది ఇద్దరు కలిసి బ్రతికేందుకు ఇచ్చే లైసెన్స్ కాదు.
ఐ లవ్ యూ అనే మాట మనకు ఇతరుల వలన కలిగిన తృప్తికి ప్రతిఫలంగా చెప్పే "థ్యాంక్స్" కాదు.
 అసలు జీవితానికీ,బ్రతకడానికీ మధ్యన అంతఃసూత్ర మేమిటి?
నడవటాని కావలసింది మార్గమా? దిశా?
ఇలాంటి అలోచనని నాలో రేకెత్తించిన నా స్నేహితుడి చివరి వుత్తరమే ప్రేరణగా...నేను రాస్తున్న ఈ కధ... బ్రతికి సాధించాలనుకొనే వారందరికోసం.... "నేనెవరిని చంపాలి"   రియల్ స్టొరీ.


sriarunam-telugubloggers.blogspot.com

శ్రీఅరుణం.
విశాఖపట్నం . 

NYNU AYVARINI CHAMPAALI?

from April 3rd week... i will start a real story of  humanity."NYNU AYVARINI CHAMPAALI?". idhi gylichiteeraalanukonya vaari koosam. SRIARUNAM.

నువ్వెక్కడా?

నువ్వు ఎప్పుడూ నాకు ప్రశ్నవే?
నా అడుగులతో నిన్ను కలుపుకొవాలని
నిరంతరమూ నా గుండే తపిస్తూవుంటుంది,
దానికెన్నిసార్లు చెప్పినా...
నిన్ను నమ్మమంటూనే వుంటుంది,
నా గుండెలపై నువ్వు సేద తీరినప్పుడూ...
నా ఆశలను నువ్వే నింపుతున్నప్పుడూ...
నా గతాన్ని ఙ్ఞాపకాలుగా నువ్వే మలచినప్పుడూ...
నన్ను నీలా ఇప్పుడు మార్చినప్పుడూ...
నాకొసమే నువ్వు రేపు మిగులుతానన్నప్పుడూ...
అనంతాన్నీ ప్రశ్నించినా సమాధానం నువ్వే వచ్చినప్పుడూ... 
నువ్వు ఎప్పుడూ నాకు ప్రశ్నవే?
ఈ ప్రపంచంలో నువ్వెక్కడా? అని ప్రశ్నించే
నా మస్తిష్కానికి...
శ్రీఅరుణం
విశాఖ

కవన ప్రసవం

కవిత్వానికికాలమే వారధి
ఆ కాలగమనంతో పొత్తుపెట్టుకొంటే..
గడిచే ప్రతీ క్షణమూ ఒక్కొక్క అక్షరమవుతుంది,
కనుపాప దారులలో సాగిపోయే జీవితాలు
అనుభవాల క్షేత్రంలో పుటలై 
కావ్యాలుగా మొలుస్తుంటాయి,
కన్నులు స్రవించే కన్నిటిలో 
ఆర్ధతా ప్రేమా మిళితమై పెల్లుబికితే..
వాటినుండి చిప్పిల్లిన అవశేషాలు
ఈ యుగాన్నే తట్టుకొగల కధనాన్ని మన ముందుంచుతాయి.


శ్రీఅరుణం,
విశాఖ.
9885779207

స్వాతంత్రపోరాటం

అవినీతిని నిర్మూలిద్దాం అంటూ
`అన్నా` తిండి మానేసి  కూర్చుంటే..,
నీతినెప్పుడో అమ్మేసుకున్న వాళ్ళు
నీళ్ళునమలడం  కూడా మర్చిపోయారు.


దొంగ దొంగ గొడవపడితే..
దాపరికం బయటపడినట్లు,
మన రాజకీయం అంతా చేరి
మనకి దాగుడుమూతల్ని మిగులుస్తారు.


ప్రాణం మనకోసం ఒడ్డిన జవానుల 
శవపేటికలపైనే తమ ఖాతాల్ని నింపుకున్న వీరికి 
అంత త్వరగా  నీతి ఎలా మింగుడుపడుద్ది?


లోక్ పాల్ నయినా లేకి పాలనగా మార్చి
కుటుంబాల లెక్కలకు రాజ్యంగాన్ని అడ్డుగా పెట్టుకొని
విరగబడుతుంటే...


డెబ్బై ఏళ్ళ `హజరే`కి 
యాభై ఏళ్ళు తగ్గిద్దాం,
ప్రతీ ఒక యువతా ..హజారేగా మారి
మరో స్వాతంత్రపోరాటం సాగిద్దాం.


శ్రీఅరుణం,
విశాఖపట్నం. 
      


                     

సంప్రోక్షణ

నీటిని కనుగొన్న దారులలోంచే..
నిప్పునీ మలచడం ప్రారంబించి..
మనిషి..ఆ అగ్నికీలల కొసలతో
తన చుట్టూ ఆశల సరోవరాన్ని నిర్మించుకున్నాడు,

ఆత్మని రక్షిస్తున్న హద్దుల అంచులలో
కందకాల్ని తవ్వేసుకొని
దానిలో జీవితాన్ని ముడుచుకుందామని
కన్నీళ్ళకి కలలని అరువిచ్చాడు,

మరుభూమిలో నాటిన ఆ విత్తనాల నుండే..
మల్లెపూలతోటల్ని పండించుకొంటూ
అరుణపు గొడుగునే అందంగా కప్పుకొంటూ
ఆశల్ని నూర్పిస్తున్న ఆ నిశితోటలో
రాత్రిని శాశ్వతంగా ఊహించుకుంటున్నాడు,

అతనికి తెలియటంలేదు..
మాటలతో చేస్తున్న వ్యాపారానికి
మూలధనం మస్తిష్కమేనని,
తన గుండె దోసిళ్ళలోకి వాటితో నమ్మకాన్ని నింపుకున్న క్షణాలు
ఎప్పటికైనా...
హృదయమనే సమాధానం దొరకని ప్రశ్నలుగానే మిగిలిపోతాయని?

శ్రీ అరుణం
విశాఖపట్నం.